Geschreven

Lemmy

De media is dezer dagen vol van het overlijden van David Bowie. Terecht ook hoor, veelzijdig artiest. Maar ik ben nog bezig met het overlijden van Lemmy van Motörhead, op de valreep van vorig jaar. Vooruit, nog eentje dan..

Purple

Eind van het jaar, dat betekent tijd voor Best Of lijstjes. Maar dat doen anderen beter, zie bijv angrymetalguy.com en (behoorlijk obscuur werk) Pitchfork.com. Er is iig zoveel moois uitgekomen dit jaar. En dan op de valreep komt er nog eentje, waar ik erg naar uitgekeken heb, namelijk de nieuwe Baroness. Na hun ongeluk met de tourbus zijn ze nu weer helemaal terug. Voor gedetailleerde review zie bijv Baroness’ Purple is a triumphant epilogue to disaster op avclub.com. In maart staan ze in Tivoli Utrecht.

Dimebag

Niet te geloven dat het alweer 11 jaar geleden is dat Pantera gitarist Dimebag Darrell op het podium werd neergeschoten. Loudwire heeft een artikel gewijd aan het tragische evenement. Tijd om nog maar even wat Pantera te draaien..

North

Perfecte timing met al die regen, Swallow the Sun is nou eenmaal een band die het beter doet bij somber weer. En dan is het nieuwe album, Songs From The North I, II & III, ook nog een driedubbele plaat. Pff, ik weet niet of ik zoveel melancholie aankan, maar ze staan op Spotify, dus ik begin vol goede moed met de eerste. Voor reviews zie bijvoorbeeld Angry Metal Guy en Sputnik Music.

Tempel

Las zojuist review voor de nieuwe plaat van Tempel. Voor degene die zich niet in Het Genre begeven ongetwijfeld hocus pocus, maar ik word er wel nieuwsgierig van.

[..] confounding to categorize. Opener “Carvings in the Door” will make you believe you’re in for a Black Tusk-via-post-metal experiment, with a quick set of rousing sludge riffs giving way to layered, sustained notes in the midsection. Later songs add black metal flair, with mid-album highlight “Descending into the Labryinth” opening with a riff that’s more Enslaved than Pelican, while parts of closer “Dawn Breaks Over the Ruins” wouldn’t be out of place on a Drudkh record. As Moon progresses, things grow more layered and lush, with the album’s second half introducing folksy-sounding acoustic interludes and electric/acoustic harmonization, recalling, of all things, Agalloch’s The Mantle.

Plague Within

Alweer feest in mijn Spotify, tijd voor de nieuwe Paradise Lost! Toch vraag ik me af of er niet een directer manier kan zijn om je favoriete artiesten te belonen. Begrijp dat de verdeling van de inkomsten wel iets eerlijker kunnen. Ik zie mijn geld namelijk liever niet naar de Taylor Swifts van deze wereld gaan, maar naar de artiesten die ik wél draai.
Anyhoe, de nieuwe Paradise Lost. Het album heeft als titel The Plague Within meegekregen. Door sideprojects als Bloodbath en Vallenfyre zijn de heren schijnbaar weer iets terug gevallen op de oudere stijl. Zie deze review van thequietus.com: Consequentially, Paradise Lost have pounded a line straight through their lineage and have marched forth more relevant, heavier and diverse than they have sounded in years. Ben benieuwd!

Faith No More

Jeugdsentiment. Nou ja, soort van. Een nieuwe plaat van Faith No More, wie had dat nog gedacht, 18 jaar na Album of the Year, alweer uit 1997! Het werkje heet Sol Invictus, voor een review zie oa Pitchfork.com. Zojuist een interview met de jongens in de nieuwe Aardschok gelezen, ben toch benieuwd geworden. Wilde em net ietwat clandestien downloaden via getmetal.org, toen ie al lang en breed op Spotfiy bleek te staan. What a time to be alive! Nu snel draaien..

Silence

In The Silence - A Fair Dream Gone Mad

Sinds ik ben overgestapt op Spotify, is het wel super makkelijk geworden om nieuwe muziek te ontdekken. Absoluut een voordeel! Vond onlangs, ik meen bij de optie 'soortgelijke bands' bij favoriet Katatonia, de band In The Silence met het album 'A Fair Dream Gone Mad'. Geen verrassing, want het album is behoorlijk in de stijl van iets oudere werk van bands als Katatonia, Anathema en Opeth. Voor de geïnteresseerden, een review vind je op Sputnikmusic.com.

Lees verder

Chant

Een muziektip voor deze donderdag, de Finse band The Chant. Ik heb ze enige tijd geleden ontdekt, en mag het nieuwe album New Haven en het eerdere werk graag draaien. Zie de doorgaans wel betrouwbare AngryMetalGuy voor een review van het album A Healing Place uit 2012.

Lees verder

Spotify

Heb eindelijk mijn premium abonnement voor Spotify geactiveerd, de eerste maand is gratis, dus ik kan fijn testen hoe dit samenwerkt met mijn Sonos. Ik moet nog wel afstappen van het idee van de zorgvuldig gecultiveerde muziekbibliotheek, die hou ik lekker op mijn NAS. Spotify is voor gevarieerde playlists en vooral het ontdekken van nieuwe dingen.

Lees verder

Ótta

Ik zag de IJslandse band Sólstafir vorig jaar aan het werk als voorprogramma van Long Distance Calling in Baroeg. Eindelijk eens een goed voorprogramma, dat kan dus ook! Ik had al werk van hen, maar live ging het pas echt leven. Deze maand komt er een nieuw album uit, getiteld Ótta. Ben erg benieuwd, vooral omdat het doorgaans toch betrouwbare angrymetalguy.com het werkje met niet minder dan 5 van 5 sterren beoordeelde.

Lees verder

Opeth

Och, wat een heerlijk conservatief clubje kan de metalwereld toch zijn! Binnenkort verschijnt de nieuwe CD van Opeth, Pale Communion. Nu al is er online erg veel discussie: is de plaat nou te prog of niet? Is het nog wel metal, mag het nog wel Opeth heten. Ach, wat doet het er nou toe mensen, als het maar goeie muziek is. En als je het niets vindt, zet je toch lekker een oudere plaat van de jongens op. Zie Angry Metal Guy, Metal Sucks en Metalstorm voor reviews en vooral de comments, als je het aandurft althans.

Witchcraft

Ik ben de laatste tijd erg gecharmeerd van de albums van Witchcraft. Hun recentste werk Legend is van 2012. Een fragment uit de review van Sputnikmusic:

The strongest aspects of 'Legend' are the vocals and the general instrumentation; they play off each other in a boisterous manner. Soaring melodies push the vocals to meet its match, soothing verses tease the guitars to juxtapose the sonic recipe, delivering deep, grungy tones. The overall guitar tone is a thick, stoner-rock-esque (at times), doom sound with a dashing of 90's grunge.

Lees verder

Kypck

De muziektip van vandaag is het album Cherno van Kypck. Een Finse band, denk dat je het onder doom metal kunt scharen. Zingen om d'een of andere reden in het Russisch. Doet me bij vlagen behoorlijk aan Type O Negative denken. Voor een uitgebreide review, zie Sputnikmusic.
Cherno is a fantastic debut for a number of reasons: riffs so heavy they could sink a ship, soft passages so entrancing they could lull you into a haze; fluid, well-sung vocals so perfectly fitting you’ll find yourself singing out the notes in Russian (or at least humming), drums that roll, rumble, and crash, simplistically but powerfully, just like good doom drumming should.