Had afgelopen week vrij genomen. Rustig aan gedaan, maar zo'n week loopt vreemdgenoeg toch altijd bijzonder snel weer vol. Zondag naar Amsterdam voor een BBQ, lekker in de zon bij het IJ zitten kletsen. Gedurende de week een aantal groepslessen gevolgd in de sportschool. Begin van de week ook maar weer eens een massage meegepakt, toch fijn als alles weer net wat gesmeerder loopt. Eens kijken of ik de Barbenheimer combi nog in de bios kan voltooien.
Een sabbatical is traditionally one year for every seven years worked
, dat ga ik niet helemaal redden, maar de hele maand december (en een stukje november) niet hoeven te werken is ook erg prettig. Mijn afscheid bij New Story was fijn, er is mooi gesproken, heb nog wat mensen gezien die ik al een tijdje niet had gezien. Ook was de ruimte vol gehangen met foto's uit mijn lange archief, erg leuk! (Wat waren we nog jong allemaal!) Maar het blijft een tikje onwerkelijk, het moet nog steeds een beetje landen dat ik het nu over ex-collega's heb. Ik denk echter dat dat in januari, in de nieuwe omstandigheden, snel genoeg zal gaan.
Best wat gelezen deze afgelopen vakantie. Op de boot begonnen met een boekje over Finland, beetje aan de late kant, maar goed. Vooral leuk om de hoofdstukken over de geschiedenis van het land en de taal te lezen, tijdens de reis de hoofdstukken over de specifieke regio's beter bekeken.
Ondertussen het tragische levensverhaal van zanger Mark Lanegan, bekend van oa Screaming Trees en zijn soloplaten. Ik wist dat hij een zwaar leven had gehad, met veel drugs en ellende, maar als je het zo leest, pff. Dat je avond aan avond tijdens een tour na het optreden er nog op uit moet om te scoren, om maar weer door te kunnen.
Sing Backwards and Weep - Mark Lanegan
Gepubliceerd 2020-04-28 • 0 pagina's
A gritty, gripping memoir by the singer Mark Lanegan (Screaming Trees, Queens of the Stone Age, Soulsavers), chronicling his years as a singer and drug addict in Seattle in the '80s and '90s "Mark Lanegan-primitive, brutal, and apocalyptic. What's not to love?" -Nick Cave, author of The Sick Bag Song and The Death of Bunny Munro When Mark La…
Dinsdag door naar Malmö. De laatste paar dagen van de vakantie alweer helaas, de tijd vliegt en toch heb ik het idee dat ik al weken onderweg ben. Gelukkig vandaag geen lange reis, we zitten maar 2 uur in de auto, dus lekker de tijd om na het inchecken de stad te verkennen. Leuke stad, niet al te groot, gezellig druk. Lekker geluncht bij een Italiaans restaurant. Warm hier, we doen rustig aan. Winkeltjes kijken, op een bankje zitten met een ijsje. Niets meer aan doen.
Vrijdag vertrokken naar het zuiden, naar het plaatsje met de geweldige naam Gnarp, de ingelaste locatie. Het huis is soort villa kakelbont, maar dat was te verwachten voor die prijs. Het is relatief schoon en er zijn maar een paar andere mensen aanwezig, aan het nummerbord te zien uit Oekraïne. Ik heb een code gemaild gekregen, daarmee kunnen we in het hoofdgebouw om de sleutel te pakken voor onze kamers in het bijgebouw. Heel bijzonder. Het dorp is zoals verwacht heel minimaal, maar we vinden uiteindelijk een nette pizzeria voor het avondeten. Nog even gekletst met de vriendelijke eigenaar.
Dinsdag rond 10u betrokken naar Piteå, onze eerste halte in Zweden, dus we nemen vandaag afscheid van Finland. De route loopt langs de kust, we willen kijken bij de ijsbreker van Kemi, maar die blijkt er momenteel niet te liggen, jammer. Bij het nabijgelegen sneeuwhotel is een ruimte met ijssculpturen, altijd leuk en ook wel lekker na al die hitte. Dus dekentje om en uitgebreid foto's maken. Vervolgens doorgereden naar Tornio, de oudste stad van Lapland en op de grens met Zweden. Het is een beetje miezerig helaas, maar we kunnen we de mooie Orthodoxe kerk bekijken.
Maandag verlaten we Helsinki, uiteraard eerst nog maar eens langs het ontbijtbuffet (ik ga ze missen als we straks van hotels op hutten overstappen) en dan op pad. Rijden oostwaarts naar Lappeenranta, onze volgende 2 overnachtingen, met een kleine stop in kustplaatsje Katko. De hut in Lappeenranta is groot, maar wel warm. Het is hier nog steeds 30 graden en er kunnen helaas maar weinig ramen open. Boodschappen gedaan en bij de rommelwinkel ernaast gekeken. Gekookt en gegeten in de hitte. Daarna naar het nabijgelegen meer voor een verfrissende duik, er lopen nog tot middernacht mensen naar beneden met hetzelfde idee. Wij zitten dan buiten, af te koelen, binnen is het nog erg warm. Uiteindelijk toch geslapen, de kamer is dan 28 graden, 2 fans aan. Pff.
Hoera, na 2 jaar uitstel door Corona konden we nu eindelijk op weg voor onze geplande reis naar Finland & Zweden. Donderdagochtend opgehaald, via Duitsland (Bremen, Hamburg) naar Lübeck waar de boot naar Helsinki vertrekt. Gelukkig geen enorme file bij die beruchte steden. Eenmaal met de auto in de rij voor de kassa krijgen we een kleine hartverzakking. Onze ticket blijkt voor gisteravond te zijn! Eek! De vertrektijd van 2:30 zorgt voor verwarring. We kunnen gelukkig voor de helft van de prijs een no show ticket kopen en alsnog aan boord. Even vreesden we weer omkeer te kunnen maken. Jammer van 't geld, maar helaas. De oorspronkelijke ticket was voor corona gekocht en mentaal dus al lang afgeschreven.
Woensdag vertrokken naar onze 3e locatie in een buitenwijk van havenplaats Fécamp. Mooi appartement aan Rue Anita Conti (die moest natuurlijk even opgezocht), maar wel een ietwat deprimerend complex. Voor een paar dagen echter goed te doen.
Donderdag vertrokken uit Corroy, door naar Bourgneuf-la-Forêt. We verblijven alweer in een prachtig huis! Helaas wel aan een drukke weg, maar er kunnen overal rolluiken voor de ramen, dus dat merk je niet. Mooie tuin met een fijn terras. De Super U zit aan 't eind vd straat, altijd handig. Het museum voor Jean Chouan slaan we echter over, ik las op Google Maps een enthousiaste review over de rondleiding van 2u (!) door vrijwilligers. Hm.
Zo, zomervakantie. Daar was ik aan toe. Zijn zaterdag vroeg vertrokken, voor 7u op de weg. Rond een uur of 3 in Corroy (Marne department), gelegen tussen Reims en Troyes. Hadden wat problemen met de internetverbinding en dus het vinden van het juiste adres (wat verstopt in de Airbnb inbox zat), maar 't is uiteindelijk goed gekomen. Rue des Coudriers 9, een oude boerderij in een agrarisch dorpje. De woning is erg groot, met een mega tuin eromheen. Na aankomst boodschappen gedaan bij Lecrerc in nabijgelegen Sézanne. Ik was volgens mij voor het laatst in Frankrijk toen je nog Francs moest wisselen, dus dat is ook al een bezichtiging.
De in 2019 geplande reis naar Finland leek ons ook dit jaar niet verstandig. Corona Delta waart rond in Europa & door onze hoge besmettingscijfers zijn Nederlanders ook niet overal even welkom. Gelukkig kunnen we de tickets voor de boot nog een jaar verlengen.
Ik had dinsdag op woensdag Abby en Nora te logeren, zoals meestal een keertje tijdens de zomer- en de kerstvakantie. Omdat de meiden alweer wat ouder worden, zijn er ook meer uitjes mogelijk, dus dat is wel erg leuk. Dit keer heb ik ze meegenomen naar het Virtuorium. Hier in Leiden, dus we konden mooi te voet. Hier kun je met een Oculus VR bril samen of in groepsverband allerlei spellen spelen. Je staat overigens wel behoorlijk in het zicht, deels in de etalage van het pand in de Breestraat, maar dat was wel waardoor ik op het idee kwam, ik was er meerdere keren langs gefietst.
Rond half 5 aangekomen in Trittenheim. Het is een tikje commerciëler hier, dan in Bad Driburg. Niet gek ook, midden in wijnland en dat kun je merken ook. Het huisje is ruim, maar een onpraktische indeling en helaas ook erg primitief. En.. OMG.. geen wifi. Daar had ik bij het boeken niet echt op gelet, ik wist niet dat er tegenwoordig ergens nog zonder aangeboden wordt. Nou ja, goed voor de digitale detox zullen we maar zeggen. Zondag rustig aan, uitgebreid ontbeten op ons dakterras, dat is wel erg prettig. Trittenheim verkend en 's avonds lekker uit eten bij een restaurant met uitzicht op de Moezel.
Maandag naar Cochem. We zijn hier al eerder geweest, maar nog niet bij de burcht (opgericht rond 1100) geweest. Dus dat is wel een mooie wandeling voor vandaag. Aangekomen kopen we alleen een ticket voor de binnenplaats. De uitgebreide ticket was verplicht met gids en mondkapje. Iets teveel van het goeie, zeker met de warmte van vandaag.
Zit je dan met je plannen. Geboekt is ie, de boot van Travemünde naar Helsinki voor 16 juli. Maar helaas, wederom Corona aan het werk. Finland is nog oranje, alleen essentieel verkeer dus.. De 14e komt een nieuwe aankondiging. Versoepeling of toch verlenging? De vraag is gaan we erop wachten. Of gaan we voor de voucher en wagen we volgend jaar een nieuwe poging. En dan dit jaar iets anders, last minute, dus een fijne uitdaging. Misschien Denemarken, Duitsland of toch ergens in Nederland? Ben wel heel blij dat ik vorige jaar die prachtige reis naar Jordanië heb gemaakt, daar kan ik nog wel even op teren.