Geschreven

Het werk zit er op en we gaan ons eigen weg. Een deel van het team vliegt zondag weer terug en gaat nog een paar dagen naar één van de vele eilanden. Een aantal mensen plakken daar nog een week vakantie achteraan en er gaat zelfs iemand alleen naar een stilte retraite. Hoe stoer is dat!

Ik ga echter vrijdag weer terug, ik vlieg met mijn mede projectmanager Simon terug naar Schiphol. Dat geeft ons dus donderdag de kans op één laatste excursie. Heb in mijn Lonely Planet van de kringloop gekeken en online wat gezocht, uiteindelijk gekozen voor Ayutthaya.

Lees verder

Zo, dat is luxe! De AirBNB in Hua Hin (een badplaats zo'n 200km ten zuiden van Bangkok) bestaat uit een serie fijne kamers gelegen rondom een zwembad. Dus we grijpen elk moment aan om even lekker af te koelen in het water. Bij aankomst na de BBQ die voor ons klaarstond en zaterdagochtend voor het ontbijt.

Even terugschakelen dit weekend. Vandaag een heerlijke Thaise massage op mijn kamer, werd me omschreven als 'Yoga waarbij je zelf niets hoeft te doen'. En dat klopt wel, de Thaise mevrouw vouwt me meermaals dubbel en is verbazingwekkend sterk. Helemaal ontspannen verlaat ik de kamer. Toch eens kijken of ik dat in Leiden ook ergens kan boeken.

Lees verder

Onze 2e werkdag hier in Bangkok. Ik ontbijt vandaag met het heerlijke fruit van de goedlachse mevrouw in het steegje verderop, je wijst aan wat je wilt hebben en ze snijdt het razendsnel vakkundig in hapklare stukjes. Goeie skillz. Een deel van het team heeft overigens inmiddels te kampen met darmproblemen (blijft opvallend hoe snel je daar op reis met elkaar over praat), bij mij so far, so good. Fingers crossed!

In de ochtend hebben we een interne sessie, gevolgd door lunch, vandaag bij de uitgebreide food court. Na de nodige keuzestress, valt mijn oog op het aanbod van de Vietnamees. In de middag doen we een workshop over partnership met Amer Iqbal, voorheen van o.a. Meta (Facebook). Deze van oorsprong Australiër is een enthousiast verteller met een aantal interessante voorbeelden uit de praktijk.

Lees verder

Zaterdag om half 3 de trein naar Schiphol genomen. De route door security verloopt soepeltjes, alleen mijn metalen tandenstokers bleken verdacht over te komen in de scan en moeten nagekeken. Daarna een deel van de groep gevonden en het rondhangen kan beginnen. We hebben vertraging van een half uurtje en kunnen om 17:39 boarden. De films Past Lives en South of Heaven gekeken. Verder wat geprobeerd te slapen en een high score op de in-flight trivia game behaald. Woohoo!

Lees verder

Net naar de nieuwe Scorsese geweest, Killers of the Flower Moon. Zoals benoemd in elke recensie, moet ik even benoemen dat het wel een hele zit was, wat mij betreft had dit best een mini-serie kunnen zijn. Wel lekker onder de pannen, van 15:40 tot 19:20 in de bioscoop gezeten. Sinds de aankondiging was hier overigens al wat hype over, het boek van David Grann over de zogeheten Osage County Murders was een bestseller.

Lees verder

Las eerder dit jaar The Invisible Life of Addie LaRue van de Amerikaanse schrijfster V.E. Schwab. Een vriendin tipte me haar Shades of Magic trilogie, dus daar ben ik recentelijk aan begonnen. In het vliegtuig vanuit Tokyo deel 2 uitgelezen en begonnen aan deel 3. Ik geloof dat er later die jaar ook een 4e deel uitkomt, mogelijk als eerste van een 2e trilogie. Ben benieuwd. Aanrader. Als lichte fantasy met magie je ding is, althans.

Lees verder

Zo, dat was me -letterlijk- nogal een wereldreis! Gisterochtend ging om kwart voor 6 (Japanse tijd, dus 7 uur eerder in Nederland) de wekker. Met de bus naar vliegveld Narita. We bedanken onze reisleider voor haar werk, vervolgens koffers inchecken en door de security.

Nog wat laatste Yen opmaken in de winkeltjes en dan maar weer wachten bij de gate. Het vliegtuig vertrekt mooi op tijd en de vlucht zal iets korter zijn gepland (14u ipv 15 zoals aangekondigd, mooi weer misschien?), dus de overstap in Parijs is gelukkig ook wat ruimer. We hebben voor dit stuk extra beenruimte gekocht, dus dat is ook prettig.

Lees verder

Donderdag staat een excursie naar Kamakura op het programma. Deze plaats ligt aan de kust, zo'n 40 minuten met de trein ten zuiden van Tokyo. Je kunt hier eventueel in zee zwemmen en er is een trail om te lopen met verscheidene tempels en een groot Buddha beeld. Het is weer bloedheet vandaag, toch besluiten we met een groep de trail te doen. Zo'n 3.5km door bos, klimmen en afdalen. Aan het eind kon je ons allemaal opdweilen, maar het was erg mooi en we hebben behoorlijk gelachen.

Lees verder

Dinsdag voor de verandering maar weer eens vroeg op, we gaan met de bus op pad. Weer eens een eigen bus, dus niet tussen de locals. Ook wel eens prettig, kunnen we ongegeneerd lawaai maken. Na enige tijd stoppen we bij het Kawaguchimeer met een prachtig uitzicht op de vulkaan Fuji. Ze hebben hier allemaal bloemen geplant en gezaaid, die doen 't goed op de vele (vele!) foto's die hier gemaakt worden. We hebben mazzel, het is zonnig vandaag en er zijn bijna geen wolken, dus we hebben mooi uitzicht op de vulkaan die gelukkig slaapt sinds 1709.

Lees verder

Zaterdag weer vroeg op, koffer afgegeven, die gaat naar Tokyo. Kwart voor 9 gaan we met de metro naar het hoofdstation voor een stukje met de Shinkansen, gevolgd door een overstap op een gewone trein, totaal 3u onderweg. Best vermoeiend, maar wel een mooie route. Rond 14u arriveren we in Takayama. We verblijven in het Washington hotel, praktisch tegenover het station gelegen.

Lees verder

Donderdag staat een fietstour op het programma. We gaan met e-bikes de stad verkennen met een gids van Noru city tours. Extra spannend want ze rijden hier links. En op de stoep, tussen de voetgangers. We gaan het zien. Besloten om gelijk in de ochtend al af te reizen naar dat deel van de stad, zodat we daar nog rond kunnen kijken, en een bezoekje aan nabijgelegen Kasteel Nijo kunnen brengen. We hebben niet zoveel tijd over helaas, dus het blijft bij een blik op het terrein en een rondje door 1 van de gebouwen waar je de prachtige ruimtes met houten vloeren, houtsnijwerken en schuifdeuren kunt bewonderen.

Lees verder

Dinsdagochtend gaat de koffer in de bus, die van mij althans, Sonja hoopt die van haar woensdag in Kyoto te treffen. We reizen met enkel handbagage naar 't klooster. Eerst met de tram naar Shin-Osaka, daar de trein en vervolgens de kabelbaan en vervolgens nog een bus om aan te komen in Koyasan, hoofdkwartier van het Shingon-boeddhisme, een belangrijke school binnen het Japanse boeddhisme. We wandelen naar het klooster waar we vannacht zullen verblijven. Worden verwelkomd met een kopje Japanse thee (ik ben nog niet gewend aan de spinaziesmaak) en kunnen onze spullen op de kamer leggen. Ik vreesde slapen op een dun matje, maar er ligt een matras op de grond. Gelukkig.

Lees verder

Zaterdag is het dan eindelijk zo ver, 15 dagen naar Japan, een reis verzorgd door Djoser. We vliegen gelukkig niet al te vroeg, 11:35 als het goed is, dus om 7:45 trein naar Schiphol gepakt. Al online ingecheckt, op de luchthaven via self-service koffer afgegeven. Door naar security. Niet heel druk gelukkig, toch even wachten op mijn tas, die nog even nagekeken wordt. Niets aan de hand, we mogen door. Nog een bakkie gedronken, wachten. Bij de gate herkennen we wat mensen van de groepsreis, een deel had foto's gedeeld in de groepsapp. En we stellen ons voor aan Angelique, de reisleider.

Lees verder

Bijna zover, eindelijk ga ik naar Japan! Woohoo! Even mijn uitstelgedrag aangepakt en wat lijstjes gemaakt van dingen die ik echt niet moet vergeten. Ook nog oefenen met het eten met stokjes. Wat overigens al sinds we boekten in maart regelmatig door mijn hoofd schoot, maar uiteindelijk gisteren pas op YouTube filmpjes bekeken. Hm. Komt goed!

Nu wel zo'n beetje klaar geloof ik. Morgenochtend om 7:30 de trein naar Schiphol en dan via Parijs naar Osaka, waar we dan zondagochtend aankomen en meteen op pad gaan. De Whatapp groepsapp is de laatste dagen al best actief, reisleider Angelique heeft al verschillende excursies genoemd, voor een deel kunnen al dingen geboekt worden, zoals een bezoekje aan de botanische tuinen en de Shinkanzen (de supersnelle trein!) voor de dagtrip naar Hiroshima. Ben heel benieuwd!

Hoe kan ik deze nou gemist hebben tijdens de oorspronkelijke uitzending in 2014! Computers, nostalgie, geschiedenis, Lee Pace, de jaren 80. Wat wil een mens nog meer. Dus ik kijk de 4 seizoenen nu lekker achter elkaar, Halt and Catch Fire. Erg goeie serie!

Lees verder