Geschreven

Rond het middaguur aangekomen in Plettenberg, liefkozend Plett genoemd door de inwoners. Niet zo groot en een vrij typische kustplaats, maar leuk om eens rond te kijken. De koffers gaan naar het hotel, wij gaan mee met de Whales & Dolphin tour.

Flink scheuren met die boot om over de golven te komen en vervolgens om de dieren te zoeken. We hebben geluk en zien vandaag beide soorten, specifiek Southern Right Whales en Bottlenose Dolphins. Wel lastig foto's maken door de deining, maar erg gaaf! Er zouden ook Killer Whales zijn, maar die hebben we niet gezien. Geen 'we're gonna need a bigger boat', dus vandaag.

Dinsdag is een pittige reisdag met de bus. Om 8u met de bagage vanuit Kaapstad vertrokken. We stoppen onderweg bij Stellenbosch, een beeldige universiteitsstad, in 1679 gesticht door de VOC, vol mooi onderhouden historische gebouwen. Wel de nodige tekenen van het slavernijverleden hier, zoals de gebouwtjes waar deze mensen verbleven. We bezoeken oa Oom Samie Se Winkel met allerlei troepies, duidelijk gericht op toeristen. Ook passeren we de oudste kroeg van Zuid-Afrika.

Terug in de bus, we rijden een lang stuk door de imposante Karoo, dit gebied is een halfwoestijn die vrijwel geheel boomloos is. Eind van de middag arriveren we in Oudtshoorn, waar we verblijven in chalets in Kleinplaas, weer eens wat anders. Groot terrein met een aantal groepen (school?)kinderen. Het zwembad lonkt, maar het is helaas nog te koud hiervoor.

Daar gaan we dan, naar Zuid-Afrika! Vliegen aan het begin van de avond, dus tijd om nog wat last minute wijzigingen aan de bagage door te voeren. Het is daar begin van van de lente, dus het advies is laagjes. Vooral in de bergen en aan zee kan het fris zijn, aan het eind van de reis vermoedelijk erg warm. Ik kies toch voor mijn dunne regenjasje, bescherming tegen wind en regen. We gaan het zien.

Half 5 op leiden CS voor trein naar Schiphol. Gisteren al online ingecheckt. Bagage gaat lekker snel. We krijgen priority stickers aan de koffers nadat we vertellen van 't trauma van vorig jaar, dus dat geeft een beetje rust. Ook security gaat snel. En dan wachten. We vliegen eerst naar Frankfurt, ook daar weer wachten. Vervolgens 22:15 het toestel naar Kaapstad. Woohoo!

Stond al een tijdje op mijn lijstje maar gisteren eindelijk naar Museum Voorlinden geweest voor hun tentoonstelling met werk van de Australische beeldhouwer Ron Mueck.

Voorlinden pakt uit met het grootste retrospectief ooit van Ron Mueck! Dankzij zijn ongekende vakmanschap en ongelooflijke aandacht voor details creëert de Australische kunstenaar verbluffend realistische en intieme beelden waarmee hij universele ervaringen en gevoelens van de mens overbrengt. Bij Voorlinden zie je heel vroeg tot zeer recent werk, monumentaal groot én verrassend klein. Mueck toont zich daarin niet alleen een groots beeldhouwer, maar ook een begenadigd observator van onze emoties.

Onlangs de autobiografie van Trevor Noah gelezen. Een beetje als voorbereiding op mijn reis naar Zuid-Afrika, dit is het verhaal van hoe hij daar opgroeide, maar ook omdat ie goeie recensies kreeg. En terecht, lekker vlot geschreven over een regio waar ik normaliter niet zoveel over lees. Interessant. Er komt ook een film van overigens, zag ik. Ben benieuwd.

Al in 2017 schreef ik over de stroomaansluiting van mijn huis.. Helaas is er, ondanks bezoek van meerdere onderaannemers, uiteindelijk geen actie ondernomen door Liander. Tot afgelopen weekend de stroom uitviel bij de hele wijk. Ik had me ingeschreven voor de SMS dienst, voor updates.

Oorspronkelijk als verjaardagscadeau ingepland voor Vader, maar Corona kwam even tussendoor en toen het leven in het algemeen. Gisteren toch eindelijk zover. Een bezoek aan Paleis op de Dam, met zeer interessante rondleiding via Vrije Academie. Toen ik eerder dit jaar de kaartjes kocht, had ik echter niet bedacht dat het samen zou vallen met Pride. Gezellig natuurlijk, maar wel extra druk in onze hoofdstad.

Ga dit najaar naar Zuid-Afrika, uiteraard heel veel zin in. Echter nog wel wat voorbereidingen nodig. Mijn vaccin voor DTP was bijvoorbeeld verlopen, die was 10 jaar geldig na mijn reis naar Chili, dus tijd voor een bezoekje aan de GGD voor een update. Beetje lamme arm nu, maar dat was te verwachten. Verder het pand verlaten met een recept voor malariapillen. We gaan naar het Krugerpark en vanaf 1 september is dat risico vergroot, dus ik moet er toch echt aan geloven.

Daar zitten we dan, met ons nieuwe kabinet. Kun je trots op zijn. Zucht. We gaan zien hoe lang het duurt als de hele boel weer terug is van reces in september. Onze buren in het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk lijken gelukkig wijzer te hebben gekozen.

Helaas zijn er wel erg veel landen die rare dingen doen de laatste tijd. Het meest beangstigend vind ik toch wel de VS, die in november weer naar de stembus moeten. Ja, ik snap het, Biden is oud en dat debat was niet om aan te zien, maar het alternatief. Mensen! Kijk nou eens, luister naar die oranje gek. Ik mis echt de urgentie bij de democraten.

Mijn museumkaart is onlangs weer verlengd, dus daar moet gebruik van gemaakt worden. Had vrijdagmiddag vrij, maar einde van de middag een evenement op kantoor in Amsterdam, dus een mooie gelegenheid om die tussenliggende uren te besteden in het Rijksmuseum. Was al een tijdje niet geweest, het was uiteraard weer erg druk bij de bekendste werken.

Maar elders gelukkig best goed te doen, daar kon ik rustig de tijd nemen. In de header bijvoorbeeld Winterlandschap met schaatsers van Hendrick Avercamp uit 1608. Ik hou d'r van, al die leuke details. En het idee dat mensen in die tijd al in de gelegenheid waren om zich lekker te vermaken op het ijs. Toen er nog ijs was.

Was even een puzzel hoe we er zouden komen, het Amsterdamse Bos. Normaliter heeft de trein de voorkeur, maar nu zaten we iets te ver van het station. Om na een concert nou 45 minuten te gaan lopen door een regenachtig bos op een zondagavond.. Een OV fiets had ook gekund, maar ik zag online dat de voorraad behoorlijk beperkt was. Gelukkig was de auto ook een optie. Ook wel eens lekker, na al dat gedoe om station Bijlmer Arena de laatste keren.

Terwijl in Ziggo Dome het mij onbekende Big Time Rush een flinke publiekstrekker lijkt te zijn, reis ik (met heel ander en nogal herkenbaar volk) af naar de AFAS Live voor het optreden van Judas Priest. Heel veel bandshirts (in tegenspraak met De Regel, maar vooruit, het heeft ook wel wat) en opvallend veel jongeren. Leuk om te zien, want af en toe wordt hier en daar toch de suggestie gewekt dat metal op zijn laatste benen staat.

Judas Priest dus. Dit jaar 50 jaar geleden met vrienden Black Sabbath het Genre leven gegeven, vertelt zanger Rob Halford vol trots halverwege het optreden in een fijne speech over wij als metal gemeenschap. Ach ja, als iemand hiermee weg kan komen, is hij het toch wel.

We mogen weer naar de stembus, nu voor de verkiezing voor het Europees Parlement. Om de 5 jaar kiezen de inwoners van de Europese Unie de leden van het Europees Parlement. Deze leden nemen beslissingen die invloed hebben op uw dagelijks leven. Bijvoorbeeld over werkgelegenheid, gezondheidszorg, veiligheid en klimaat.

Doorgaans ben ik niet zo van de stadion optredens, maar voor sommige bands moet je een uitzondering maken. Dus ondanks enige chaos op het spoornet gisteravond naar het idioot grote (en volle) Amsterdam Arena afgereisd voor het optreden van AC/DC. Ik zou ze ooit gaan zien, maar dat was tijdens mijn eindexamen week en toen vonden mijn ouders het niet zo'n goed idee. Later is het er om allerhande redenen niet meer van gekomen. Tot nu dus, toen een vriendin na een relatiebreuk vroeg of ik meewilde. Tuurlijk, leuk!

Voorprogramma The Pretty Reckless hoeven we niet zoveel over te zeggen, denk ik. Iets met een actrice die nu zangeres wilde worden. Lekker doen. AC/DC zelf dan. Ze maken al jaren dezelfde plaat, maar wat een oeuvre toch! En er kwam voldoende voorbij gelukkig, ik miste eigenlijk alleen It's A Long Way To The Top. Aangevuld met allerhande klassiek vermaak, met de bel die naar beneden kwam zakken, de kanonnen, de (te) lange gitaarsolo van Angus en vuurwerk aan het eind.

Het werd weer eens tijd voor een stedentrip met Tamara, vorige keer Rome is ook alweer 2022. Ik wilde Istanbul, zij naar Dublin. Dat laatste vooral voor de beeldentuin Victor's Way, wat ze ooit bij een reisprogramma op televisie had gezien. Prima! Leek me ook gaaf, let's go! Istanbul gaat nergens heen, dat kan altijd nog. Tickets en hotel waren snel geregeld, tijd voor voorpret.

Afgelopen donderdag dan eindelijk vliegen, met onze vrienden van Ryan Air, dus lekker minimalistisch. Prima hoor, met zo'n korte vlucht. Dat betekent lekker op tijd in de stad ook, we kunnen met een shuttlebus naar het centrum. Bewolkt maar droog, wel meer wind hier dan thuis. En wat opvalt is heel veel affiches voor de aanstaande Europese verkiezingen. Ze zijn er hier duidelijk veel meer mee bezig dan in Nederland.